ΔΥΣΦΑΓΙΑ

Αυτό είναι ένα σύμπτωμα που εμποδίζει ή καθστερεί την πρόσληψη υγρών ή στερεών τροφών από πολλούς ανθρώπους χωρίς φίμωση .Η κατάποση αποτελείται από τρεις φάσεις: στοματική,φαρυγγική και οισοφαγική. Όταν εμφανίζεται μια αλλοίωση σε οποιαδήποτε φάση κατάποσης, αυτό προκαλεί δυσφαγία ή δυσκολία  στην κατανάλωση ή στην κατάποση υγρών ή /και στερεών.

Η ακτάποση είναι μια πολύπλοκη δραστηριότητα που περιλαμβάνει  τη συντονισμένη δράση  25 μυών 6 κρανιακών νεύρων.

 Οι ασθενείς που έχουν αυξημένο κίνδυνο να υποφέρουν από δυσφαγία, περιλαμβάνουν εκείνους που πάσχουν από νευρολογικές ασθένειες, ογκολογικοί ασθενείς ή or the head or neck,  ασθενείς με καρκίνο μετά τη ΜΕΘ(διασωληνωμένοι) ασθενείς, πάσχοντες από εγκεφαλοαγγειακά ατυχήματα,ηλικιωμένους και ασθενείς με  COVID-19 .

Τα πιο συχνά συμπτώματα είναι :

– συχνός βήχας και σάλια
– παρατεταμένος χρόνος που απαιτείται για το φαγητό
– ανικανότητα να καταναλώσει μια κουταλιά τροφής με μια κίνηση
– συσσωρεύεται τροφή στα μάγουλα
– πτώση σάλιου και τροφής από το στόμα κατά τη διάρκεια του φαγητού
– συχνό φίμωμα
– απώλεια βάρους
– smoky ή υγρή  φωνή
– αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες λόγω της τάσης απόρριψης  ορισμένων τύπων δύσκολα καταναλώσιμων τροφών

Επιπλοκές:

Οι πιο συχνές επιπλοκές που συναντώνται σε ένα άτομο με δυσφαγίαεπηρεάζουν κυρίως δύο πτυχές:

• Επιπλοκές σε αναπνευστικό επίπεδο

Ως αποτέλεσμα της φίμωσης, η τροφή μερικές φορές εισέρχεται στους πνεύμονες  λόγω βρογχικής εισρόφησης, προκαλώντας βλάβη στους πνεύμονες και  σε ορισμένες περιπτώσεις αναπνευστική λοίμωξη που μπορεί να είναι σοβαρή σε αθένειες όπως η πνευμονία.

• Επιπλοκές στη διατροφή

Τα άτομα που πάσχουν  από στοματοφαρυγγική δυσφαγία αποφεύγουν να τρώνε και να πίνουν,γεγονός που οδηγεί σε  υποσιτισμό και αφυδάτωση.

Για να αποφευχθεί ο υποσιτισμός και η αφυδάτωση  στο άτομο με στοματοφαρυγγική δυσφαγία ,πρέπει να εισαχθούν μια σειρά τροποποιήσεων τροφίμων και ποτών για να εξασφαλιστεί η σωστή διατροφή  και ενυδάτωση και να είναι επιτυχής η διατήρηση  μια ς υγιούς κατάστασης.

Οι κύριοι στόχοι της διατροφικής παρέμβασης σε ασθενείς με δυσφαγία είναι οι εξής:

 Βελτιστοποίηση της διατροφικής κατάστασης για την πρόληψη  της αφυδάτωσης και του υποσιτισμού

• Τρόφιμα με υψηλή θρεπτική πυκνότητα και μικρό όγκο

Βοθεια στους ασθενείς  στην κατάποση ώστε να αποφευχθεί η φίμωση και η αναρρόφηση

• Στερεές τροφές με τροποποιημένη υφή (TMF).
• Πυκωντικά υγρά.

Unidad Funcional de Disfagia Orofaríngea del Hospital Universitario Príncipe de Asturias. Disfgia orofaríngea: Solucionesmultidisciplinares. 1ª edición. Madrid: Aula Médica; 2018.

Mª Mercedes Velasco, Viridiana Arreola, Pere Clavé y Carolina Puiggrós. Abordaje clínico de la disfagia orofaríngea: diagnóstico y tratamiento. Nutr Clin Med. 2007.